HARDKOR DISKO

„Hardkor Disko” to debiut filmowy Krzysztofa Skoniecznego, reżysera i twórcy kultowych, wielokrotnie nagradzanych teledysków dla m.in. Mister D. (projekt pisarki Doroty Masłowskiej z gościnnym udziałem m.in. top modelki Anji Rubik), Brodki, Nosowskiej, Projektu Warszawiak, donGURALesko, czy hitu Jamala – „Defto.” W roli głównej Marcin Kowalczyk, jeden z najciekawszych polskich aktorów młodego pokolenia, uhonorowany Nagrodą Aktorską Festiwalu Filmowego w Gdyni i Nagrodą im. Zbyszka Cybulskiego. W pozostałych rolach występują debiutująca na dużym ekranie Jaśmina Polak oraz Agnieszka Wosińska i Janusz Chabior, zaś autorem zdjęć jest również debiutujący w fabule Kacper Fertacz.

Współczesna, pełna kontrastów metropolia. Nowobogaccy rodzice i ich pochłonięte hedonizmem, żyjące chwilą dzieci, a wokół nich rzeczywistość, w której wzbiera gniew i napięcie bliskie eksplozji. W takiej scenerii poznajemy Marcina, młodego chłopaka, który zaraz po przyjeździe do miasta spotyka trochę młodszą od siebie Olę. Zafascynowana nim dziewczyna zaprasza go do swojego świata, w którym królują mocne używki, niekończące się imprezy artystycznej bohemy i nielegalne wyścigi samochodów. Marcin przyjechał jednak z głęboko skrywaną tajemnicą i dokładnym planem zemsty, o którym ani dziewczyna, ani jej najbliżsi nie mają pojęcia…

Film promują dwa specjalnie napisane z tej okazji utwory, do których stworzone zostały teledyski w reżyserii Krzysztofa Skoniecznego (głębokiOFF) : MISTER D. „Haj$” oraz donGURALesko „Niesiemy dla was bombę.”

 

REŻYSER O FILMIE

„Hardkor” to określenie naszych czasów, które weszło do języka potocznego jako coś zaskakującego, brutalnego i bezwzględnego, a z drugiej strony atrakcyjnego i nęcącego niebezpieczeństwem. Zaś „disko” to coś z zeszłej epoki, to hasło pokolenia naszych rodziców, z którego bije specyficzna nostalgia.

Marcin dowiaduje się pewnej bardzo ważnej informacji dotyczącej swojej przeszłości, która uświadamia mu jego prawdziwą tożsamość. Przyjeżdża do dużego miasta, żeby rozliczyć się z nową rzeczywistością i dokonać zemsty. Nieoczekiwanie spotyka Olę, która okazuje się być mu niezwykle bliska. Marcin wkracza w środowisko dziewczyny składające się z mocnych używek, imprez artystycznej bohemy i nielegalnych wyścigów samochodów. Pomimo wahań w końcu wypełnia plan. Nie potrafi jednak sprostać uczuciu, które – na przekór łączącym ich więzom – zrodziło się pomiędzy nim a dziewczyną. W tej historii jak ze współczesnej tragedii antycznej bogowie pozwolą na katharsis, ale happy endu nie będzie. „Hardkor Disko” to historia o rozpaczliwym poszukiwaniu tożsamości, o winie, zemście i karze, a także niemożliwej do spełnienia miłości. Film jest próbą portretu współczesnego młodego pokolenia.

Pomysł na ten film i ideę dotyczącą charakteru jego realizacji miałem w głowie od dłuższego czasu, zaś od momentu rozpoczęcia pisania scenariusza do zamknięcia prac postprodukcyjnych nad filmem minął nieco ponad rok.

Kluczowym twórczym założeniem był szeroko pojęty radykalizm obejmujący konstrukcję, dramaturgię, narrację wizualną, production design, pracę kamery i wydarzenia, które zostały przedstawione w filmie. Zależało mi na tym, żeby forma opierała się na kontrastach estetycznych i stylistycznych – opowiadanie obrazem/dialog, dynamiczny montaż/długie ujęcia, estetyzacja/paradokumentalny brud, linearność/inwersja i innych.

Zdjęcia odbyły się w Berlinie, Warszawie i na terenie Mazowsza – łącząc te miejsca chciałem pokazać uniwersalną, kosmopolityczną metropolię, którą może być każde większe miasto na świecie, i skontrastować ją ze strefą natury. Miałem na myśli symboliczne miejsce, którym może być każde miasto na świecie, a w którym jak w soczewce odbija się globalna rzeczywistość. Priorytetem w doborze lokacji był przede wszystkim autentyzm związanych z nimi zdarzeń, a co za tym idzie próba sportretowania faktycznego pokoleniowego tła, stąd uchwycone w filmie elementy o charakterze paradokumentalnym.

Nadrzędną ideą „Hardkor Disko” jest niezależność. Zależało mi na takim jego kształcie, jaki sobie wymarzyłem – nie chciałem naginać się do ambicji i wyobrażeń kogoś innego. Wyprodukowałem go samodzielnie przy wsparciu mojego zespołu (głębokiOFF). Dzięki temu mogliśmy przekraczać granice i łamać utarte schematy. W dążeniu do celu najważniejsza była zajawka, czyli pasja tworzenia kina wśród wszystkich w jakikolwiek sposób zaangażowanych w to pospolite ruszenie. Cały czas spotykaliśmy się z przeszkodami i problemami, natomiast rozwiązywaliśmy je natychmiast albo szukaliśmy alternatyw – jeżeli czuliśmy opór materii, to słuchaliśmy tego, co podpowiadała nam rzeczywistość, a ta zawsze miała rację. Poza tym dostaliśmy huraganową energię od różnych ludzi, którzy hurtowo trzymali kciuki i nas wspierali.

W „Hardkor Disko” muzyka (złożony z gotowych utworów soundtrack) odgrywa jedną z głównych ról i jej opracowanie tworzone było już na etapie pracy nad scenariuszem. Ścieżka dźwiękowa płynnie przechodzi od utworów dedykowanych pokoleniu naszych rodziców – „pokoleniu disko” (Haendel, Dwa Plus Jeden, Anna German, Bajm czy Dezerter), do dopełniających ją współczesnych gatunków muzycznych charakterystycznych dla „pokolenia hardkoru” takich jak ambient, hip-hop czy electro punk (Mary Komasa, Sorry Boys, Łona/Webber, Slutocasters). Równie istotny w filmie jest kreacyjny dźwięk – tła i atmosfery dźwiękowe mające swoje źródło w muzyce eksperymentalnej.

Konstrukcja „Hardkor Disko” inspirowana jest tragedią antyczną – w filmie zauważalny jest podział na trzy akty przeplatane pieśniami chóru, a także prolog i exodos. Tematem filmu jest niemożliwa do spełnienia miłość, zaś jedną z głównych myśli i motywacją bohatera słowa „oddajcie nam to co nasze, oddajcie nam prawdę albo odbierzemy ją siłą, a wtedy zostaną zgliszcza”. Postać głównego bohatera to chodząca anarchia, którą zrodziła krzywda i niesprawiedliwość. To także alegoria rewolucji. Przyglądam się najprostszym regułom, jak starotestamentowe credo „oko za oko, ząb za ząb”. Upadek wszelkich wartości i dezorientacja moralna są bliskie. Może właśnie potrzeba vendetty oraz chęć pełnego oddania się miłości to główne motywacje działań współczesnego człowieka? Może to są dla niego dwa główne przykazania? Mam wrażenie, że w pokoleniu moich rodziców hierarchie wartości były bardziej stabilne, natomiast teraz dusza młodego człowieka jest bardziej zdezorientowana, błądzi w jednym wielkim kolażu wartości, filozofii i religii.Przymioty młodego pokolenia to hedonizm, agresja, autodestrukcja, konsumpcjonizm, czy nadwrażliwość. „Hardkor Disko” jest obserwacją i wypowiedzią na temat rzeczywistości, która otacza nas tu i teraz – jest próbą wiarygodnego przekazu o świecie, w którym wszelkie zasady zostały odrzucone i wszystko dryfuje w pustkę.

Chciałbym, żeby odbiór filmu był bardzo osobisty w zależności od wiedzy, bagażu doświadczeń, wrażliwości i osobowości widza, żeby można było przejrzeć się w nim jak w lustrze. Forma i treść „Hardkor Disko” są jedynie pretekstem do stworzenia w wyobraźni własnej historii oraz postawienia indywidualnych pytań przy jednoczesnym unikaniu łatwych odpowiedzi.

KRZYSZTOF SKONIECZNY
www.krzysztofskonieczny.pl

—

HARDKOR DISKO

A contemporary, multi-faceted metropolis. Nouveau-riche parents and their hedonist, live-in-the-moment children, surrounded by a reality where anger and tension pulsate almost to the brink of explosion. This is where we meet Marcin, a young man who comes to the city and meets Ola, a couple of years his junior. Fascinated, the girl lets him into her world of drugs, endless, bohemian parties and illegal car races. However, neither she nor her parents know that Marcin has a well-guarded secret and a plan for revenge…

„Hardkor Disko”  is a film debut by Krzysztof Skonieczny, director and author of cult, award-winning music videos, among others illustrating songs by Mister D. (starring top model Anja Rubik), Brodka, Nosowska, Projekt Warszawiak, donGURALesko, or Jamal’s hit piece – ‘Defto.’ The leading role is played by Marcin Kowalczyk, one of the most interesting young Polish actors, winner of the Acting Prize of the Gdynia Film Festival and the Zbyszek Cybulski Award. The film also features Jaśmina Polak, in her silver screen debut, Agnieszka Wosińska and Janusz Chabior. For the director of photography, Kacper Fertacz, the film was also a feature debut.

 

DIRECTOR’S STATEMENT

„Hardkor”, spelled in a polonized fashion, is a term that describes our times. It entered our everyday language to signify something surprising, ruthless, and yet attractive and alluring through its aura of danger. At the same time, „disko” is a word from a bygone era, from the times of our parents, filled with a very special kind of nostalgia

Marcin learns about something crucial to his own past, thus discovering his true identity. He comes to a big city to settle the score with the new reality – and to take revenge. Unexpectedly, he meets Ola, a girl that proves very close to him. Marcin enters her world of drugs, endless, bohemian parties and illegal car races. Though racked with doubt, he goes on to fulfil his plan. And yet, he cannot cope with the feelings that, in spite of their ties, grew between Ola and him. In this modern tragedy, the gods allow for a catharsis, but not for a happy ending. ‘Hardkor Disko’ is a story about a desperate search for identity, about guilt, revenge and punishment, and about impossible love. It is an attempt to portray the contemporary young generation.

The idea for this film and manner in which it should be executed was born a while ago. It took just over a year to write the script and put the final post-production touches to the movie.

The key creative idea lay in the broadly-conceived radicalism, permeating the construction, dramaturgy, visual narration, production design, camera work and the events presented in the film. I wanted to construct the form around aesthetic and stylistic contrasts – to tell the story through image/dialogue, through dynamic editing/long takes, aesthetising/quasi-documentary dirt, linearity/inversion etc.

The film was shot in Berlin, Warsaw and Masovia. Through this combination, I wanted to paint the picture of a universal, cosmopolitan metropolis, any larger city in the world really, and contrast it with the kingdom of nature. I was thinking about a symbolic place, about any city in the world, one that reflected global reality like a mirror. When choosing locations, my priority was to find authenticity in the related events, so that I could portray the actual, generational background. This is why the film contains some elements of a quasi-documentary nature.

‘Hardkor Disko’ is governed by one, overriding idea – that of independence. I wanted this film to reflect my own ideas, without paying homage to someone else’s ambitions or projects. I produced it on my own with the support of my team (głębokiOFF), which enabled all the line-crossing and going beyond the entrenched patterns. What counted the most when pursuing this goal was the craze, the passion for creating cinema, shared by all those in one way or another involved in this ‘levy en masse’. All the while, we had to cope with obstacles and problems that we either resolved on the spot or searched for alternatives – if we felt that we had come up to a wall, we tried tuning into what reality was telling us. As it turned out, reality was always right. Our project was also boosted by the untamed energy of many different people who kept their fingers crossed in masses and supported us along the way.

Music (a soundtrack of popular songs) plays one of the main roles in ‘Hardkor Disko’. We designed this aspect together with writing the script. The soundtrack proceeds smoothly from songs dedicated to our parents’ generation – the ‘disko generation’ (Haendel, Dwa Plus Jeden, Anna German, Bajm or Dezerter) – to be completed by contemporary musical genres characteristic to the ‘hardkor generation’, such as ambient, hip-hop or electro punk (Mary Komasa, Sorry Boys, Łona/Webber, Slutocasters). The creational sound is equally important – backgrounds and sound vibes rooted in experimental music.

The structure of ‘Hardkor Disko’ was inspired by Greek tragedy – the film is divided into three acts, all of them introduced by a choir chant, with a prologue and an exodus. The film tells the story of an impossible love, while the main character’s chief motivation and idée fixe lies in the words ‘give us what belongs to us, give us the truth, or we will take it by force, leaving you with nothing but ruins’. The protagonist is anarchy personified, shaped by injustice and hurt. It is also an allegory of revolution. I study the simplest of rules, such as the Old Testament credo of ‘an eye for an eye, a tooth for a tooth’. The collapse of all values and the moral disorientation are drawing nigh. Perhaps in our times, people are motivated mainly by their desire for vendetta and total commitment to love? Perhaps these are the two most important commandments? I feel that my parents’ generation had a more stable moral compass, while today, the young soul struggles with disorientation, erring through the vast collage of values, philosophies and religions. The young generation is characterized by hedonism, aggression, self-destruction, consumerism and oversensitivity. ‘Hardkor Disko’ observes and comments on the reality that surrounds us here and now – it is an attempt to construct a reliable account of the world that has done away with rules, a world that drifts away into a vacuum.

I would like the film to be experienced on a deeply personal level, depending on the knowledge, experience, sensitivity and character of the viewer, so that everyone can look into it as if it were a mirror. The form and content of ‘Hardkor Disko’ is only a pretext for imagining your own story and asking your own question, while at the same time avoiding simple answers.